Badania empiryczne potwierdzają pozytywny wpływ technologii cyfrowych na produktywność, która stanowi podstawowy czynnik konkurencyjności międzynarodowej. Technologie cyfrowe zalicza się do grupy tzw. kluczowych technologii wspomagających (keyenabling technologies). Na poziomie mikroekonomicznym cyfryzacja sprzyja powstawaniu nowych modeli biznesowych, zmienia sposoby komunikacji firm z rynkiem, a także stymuluje rozwój innowacji nie tylko technologicznych, ale również organizacyjnych i społecznych. Technologie cyfrowe umożliwiają otwarcie nowych rynków dla towarów i zasobów, a także rozwój sieci współpracy między producentami, dostawcami i użytkownikami, dzięki czemu rosną korzyści skali.
Skuteczne wykorzystanie technologii informacyjno-komunikacyjnych wymaga nie tylko inwestycji w ICT, ale także dodatkowych inwestycji w kapitał oparty na wiedzy, niezbędny do rozwoju technologii cyfrowych, tj. rozwijanie umiejętności oraz wprowadzanie zmian organizacyjnych i nowych modeli biznesowych. Wpływ cyfryzacji na wzrost gospodarczy wiąże się zatem z wprowadzaniem innowacji cyfrowych rozumianych dwojako: w wąskim ujęciu jako wdrożenie nowego albo znacznie ulepszonego produktu ICT (tj. innowacji w zakresie produktów ICT) lub też, w szerszym ujęciu, jako nowy lub ulepszony produkt lub proces biznesowy, który pojawia się w wyniku korzystania z technologii informacyjno-komunikacyjnych. Zastosowanie technologii cyfrowych w gospodarce tworzy potrzebę rozwoju umiejętności niezbędnych do wykonywania nowych zadań przy zastosowaniu technologii ICT. Konkurencyjność cyfrowa wiąże się zatem z innowacjami i umiejętnościami cyfrowymi, które są niezbędne po stronie wejściowej, a także ze zmianami wydajności wynikającymi z wprowadzenia technologii informacyjno-komunikacyjnych.
Pełna treść artykułu dostępna jest na naszej platformie e-learningowej:
Autor: Arkadiusz Michał Kowalski – ekspert współpracujący z FPPP – rozwija wątek konkurencyjności cyfrowej Polski w jednym z artykułów eksperckich dostępnych w Platformie e-learningowej FPPP. Celem tego opracowania jest przedstawienie koncepcji konkurencyjności cyfrowej jako jednego z nowych wymiarów konkurencyjności gospodarki oraz ocena poziomu konkurencyjności cyfrowej Polski w międzynarodowym ujęciu porównawczym. Tradycyjne podejście do konkurencyjności krajów jest ukierunkowane na wymiar kosztowy, koncentrujący się na wysokości i dynamice jednostkowych kosztów pracy lub jednostkowej wydajności pracy. Jednak obecnie coraz większe znaczenie nadaje się czynnikom jakościowym, związanym z innowacjami, zwracając uwagę na potencjał kraju do tworzenia nowej wiedzy technicznej oraz jego zdolność do rozwijania dalszych, ekonomicznie użytecznych technologii. Szczególnym rodzajem technologii, które rozwinęły się w ostatnim dwudziestoleciu, są technologie cyfrowe. W celu tworzenia wartości następuje coraz większa integracja tego typu technologii z gospodarką. W związku z powyższym, konkurencyjność cyfrowa wyłania się jako jeden z kluczowych wymiarów konkurencyjności, który oddziałuje także na kształtowanie się innych jej rodzajów: dochodowej, handlowej, inwestycyjnej czy zrównoważonej (na którą składa się konkurencyjność środowiskowa i społeczna).