Obróbka elektroerozyjna jest procesem kształtowania ubytkowego polegającym na usuwaniu warstwy materiału obrabianego w wyniku oddziaływania serii wyładowań elektrycznych w szczelinie pomiędzy elektrodą roboczą (erodą), a przedmiotem obrabianym. Wyładowania są inicjowane przez napięcie rzędu kilkudziesięciu woltów i zawsze zachodzą w cieczy dielektrycznej.
Obróbkę elektroerozyjną można podzielić na:
- obróbkę elektroiskrową (EDS) – polegającą na usuwaniu cząstek warstw zewnętrznych materiałów elektrod w wyniku erozji elektrycznej wywołanej niestacjonarnymi wyładowaniami elektrycznymi;
- obróbkę elektroimpulsową (EDI) – polegającą na wywoływaniu erozji elektrycznej w wyniku stacjonarnych wyładowań elektrycznych.
Poprzez odpowiednią zmianę biegunowości materiału elektrod i parametrów obróbki można wywołać nakładanie materiału erody na przedmiot, czyli prowadzić tzw. platerowanie elektroiskrowe (w celu regeneracji narzędzi i części maszyn).
