Galwanizacja jest procesem wykorzystującym zjawiska elektrochemiczne towarzyszące przepływowi prądu między elektrodami umieszczonymi w kąpieli galwanicznej. Źródłem energii elektrycznej dostarczanej do układu galwanizacji jest zasilacz galwaniczny. Kluczowym elementem zasilacza galwanicznego jest trójfazowy transformator mocy lub specjalny transformator z uzwojeniem wielofazowym.
Ze względu na typ pierwiastka wchodzącego w skład wytwarzanej warstwy, galwanizację dzieli się na:
- chromowanie – pokrywanie przedmiotów metalowych i z tworzyw sztucznych powłoką chromową. Proces ten wykonywany jest w wannach wypełnionych roztworami soli chromu, podgrzanymi do kilkudziesięciu stopni Celsjusza, w których zanurza się przedmiot przeznaczony do pokrycia chromem;
- cynkowanie – pokrycie powierzchni przedmiotów stalowych cienką, silnie przylegającą powłoką cynku w celu ochrony przed korozją powodowaną działaniem powietrza i wody;
- cynowanie – pokrywanie powierzchni metalowych (głównie stopów żelaza lub miedzi) ochronną powłoką cyny,
- kadmowanie – pokrywanie powierzchni przedmiotów stalowych cienką powłoką kadmu w celu ochrony przed korozją powodowaną działaniem powietrza i wody morskiej. Kadmowanie odbywa się poprzez zanurzenie elementu w elektrolicie oraz przyłożenie napięcia, co powoduje, że wydzielający się kadm przylega do przedmiotu. Zwykle stosuje się elektrolity cyjankowe, czasem siarczanowe;
- miedziowanie – metoda pokrywania przedmiotów metalowych warstwą miedzi dla celów dekoracyjnych;
- niklowanie – pokrywanie wyrobów metalowych warstwą niklu. Niklowanie wykonuje się w celach antykorozyjnych, dekoracyjnych, a także technologicznych jako podłoże dla innych powłok galwanicznych. Niklowanie elektrolityczne przeprowadza się prawie wyłącznie w kąpielach siarczanowych, kwaśnych, rzadziej chlorkowych aminosulfonowych;
- złocenie – pokrywanie powierzchni przedmiotu cienką warstwą złota. W przypadku podłoży metalicznych złocenie jest procesem elektrolitycznym lub chemicznym.
